Al sinds ik met kleuters heb gewerkt heb ik een wat unheimisch gevoel bij het woord ontwikkelingsvoorsprong.
Niet dat dat geen goed woord is. Het is een prima woord maar soms had ik het gevoel het dekt de lading niet.
Soms voel je aan alles dat een kind anders is. Niet alleen in woord gebruik of concentratie. Soms wist ik het zeker dit kind is in zijn “zijn” anders dit is een hoogbegaafd kind. En dan is het lastig communiceren met ouders en collega’s . Want waar baseer je dat op ..tja op alles wat ik weet en zie . Op de kleine en de grote dingen, op thuis gecombineerd met school.
Toch werd en word er dan steeds weer gezegd nee bij jonge kinderen spreken we van een ontwikkelingsvoorsprong. En dat weet ik, want die heb ik ook gezien kinderen die eerst gingen tellen en dan daarna pas gingen kijken naar letters en zo sprongetjes maakten. Maar daar heb ik het niet over.
Het zijn kinderen zoals die peuter die ik onlangs zag die nog twee moet worden mar prima begrijpt wat ik vraag maar ondertussen ook nog in de groep rondkijkt en een verdrietig kind ziet dat hij eerst even troost door de speen te brengen. Daarna komt hij gezellig samen met mij met de bal spelen.
Of dat meisje van 2 dat de nieuwe groep echt wel ok vind maar het heel vervelend vind dat ze niet weet wat ze kan verwachten en daardoor steeds uit balans raakt en dus schreeuwt. Totdat je haar iets op niveau aanbiedt. Kies een kleur dan krijg je deze vorm en mag je zelf alles op gaan plakken met plaksel……En daar is de rust en de concentratie….ontdekken, proberen en leren!!
