Soms voelt de wereld zo oneerlijk vooral als je een kind bent.
Gemotiveerd om het goed te doen.
Dus luister je goed en probeer je het zo goed mogelijk te doen volgens de regels.
Maar ohhh wat is het dan lastig als blijkbaar niet alle regels zwart/wit zijn.
En soms iets ‘net wel’ wordt geaccepteerd en dan toch weer niet.
Wat is het dan toch lastig om het juiste te doen en niet verdrietig te worden omdat je echt heel erg je best doet
Toch is het zo herkenbaar als volwassene. Na een lange dag realiseer ik me dat ik dit soort situaties dagelijks tegenkom
— soms raakt het je en soms kan je het van je afzetten —
Ik kan het niet makkelijker maken want zo onlogisch zit de wereld en mensen in elkaar
Ik probeer het uit te leggen en het weg te halen uit de hoek van negatieve feedback want zo voelt het natuurlijk …
“Ik probeer het zo goed en ik doe het fout en ik snap niet waarom…dus ik ben dom want ik kan het niet…”
Misschien heel misschien snap jij het WEL maar die ander niet. En kan die ander ‘niet gehinderd door kennis of kunde’ dingen roepen… die jou kwetsen…. omdat jij het wel hoort en voelt!
Dus blijf dicht bij jezelf en geloof en vertrouw op jezelf je doet het goed. Ook al is het soms lastig en lijkt het soms niet zo…